گفتوگو با احمد ابوالحسنی، رئیس اتحادیه چاپخانهداران تهران به بهانه چهارمین جشنواره ملی ضرباهنگ چاپ
بخش نخست
در عصر یک جمعه داغ مردادی، با احمد ابوالحسنی رئیس شورای سیاستگذاری جشنواره ضرباهنگ چاپ در ساختمان جدید اتحادیه چاپخانهداران تهران به گفتوگو نشستم. او که در پایان هفتهای پر از چالش، در روز تعطیل پذیرایم شده است؛ با رویی خوش و پر انرژی، منتظر اولین پرسش من نمیماند و بیمقدمه از آرزویی میگوید که از دوران ریاستش بر اتحادیه لیتوگرافان تهران در سر داشته است:
*من از همان زمان همواره آرزو داشتم که در یازده شهریور، روز صنعت چاپ، جشنی را با حضور خانواده بزرگ چاپ برگزار کنیم تا این روز را بزرگ و نکو بداریم. از اینکه بزرگداشت و مراسم همه مناسبتها از روز سینما تا روز سعدی و روز پزشک و همه و همه در همان روز خودش انجام میشد اما از بزرگداشت روز صنعت چاپ گاهی تا ماهها بعد، خبری نبود؛ ناراحت بودم.*
با انتخاب احمد ابوالحسنی به ریاست اتحادیه چاپخانهداران تهران، زمینه تحقق آرزویش فراهم میشود. او در سال 1400 اولین جشنواره ضرباهنگ چاپ را با رعایت پروتکلها و محدودیتهای کرونایی با حضور 150 مهمان برگزار میکند.
*خب من چیزی جز عزت و بزرگی برای خانواده چاپ نمیخواهم. برایم مهم است که صنف چاپ در روزی که متعلق به خودشان است دور هم جمع بشوند، دیدار تازه کنند، و از حال هم با خبر بشوند. مگر چند تا صنف در تقویم روز مخصوص به خود دارند؟ نمیتوان نسبت به این وجه تمایز بیتفاوت بود. اما همیشه کسانی هستند که اصل را فدای حاشیه میکنند.*
ضرباهنگ چاپ در دوره دوم در ساختمان روزنامه اطلاعات با 750 مهمان برگزار میشود. اما هنوز آنچه ابوالحسنی میخواهد و آرزویش را داشته است، برآورده نشده است تا 11 شهریور سال 1402 که بزرگترین گردهمایی صنعت چاپ ایران با حضور بیش از 2000 مهمان در هتل اسپیناس پالاس برگزار میشود.
*البته که جشن ما در هتل اسپیناس پالاس با آن حضور با شکوه و استقبال گسترده خانواده چاپ مایه فخر و مباهات همیشگی ماست و به آن میبالم؛ اما چیزی که بیش از همه برایم وجدآور است و شوق خدمت به این صنف را صدچندان میکند، یکدلی و همراهی عزیزانی است که موجبات برگزاری چنین همایش بزرگ و مجللی را فراهم کردند. اتحادیه یک ریال بابت چنین برنامههایی بودجه ندارد. اما خدا را شاهد میگیرم که بر سر پرداخت هزینهها و بهویژه صورتحساب شام آن جشن بین دوستان چاپخانهدار ما رقابت